Laat dat eens even op je inwerken. Een aanjaagteam. Alleen al de ongelukkige woordkeuze getuigt van een soort vervreemding van goede smaak en gevoel voor medemenselijkheid. Gelukkig richt het aanjaagteam zich niet op de verwarde mensen zelf, maar op “ons”. Gemeenten moeten plannen maken om het probleem aan te pakken, de familie moet beter signaleren, de politie moet beter doorverwijzen, de professional moet beter zorgen en de buurt moet beter accepteren.
Wij worden dus aangejaagd door het grote moeten. Oud minister Spies, nu burgemeester, jaagt ons aan en toetert naar ons: “Wemoeten het beter doen.” Maar de we is eigenlijk de jij. Jij moet het beter doen. Wij passen de regels aan. Wij vinden dat het anders moet. Wij willen meer ambulante hulpverlening. Wij hebben last van verwarde mensen. En jij moet het anders doen. Jij moet accepteren. Jij moet dit en jij moet dat, want wij hebben er last van.
Je zou er van in de war raken.
Vroeger waren er ziekenhuizen met lowcareverpleegafdelingen. Een soort rustafdelingen. Mensen die er even doorheen zaten, of even in de war waren, werden dan een maandje opgenomen om bij te komen. Gewoon lekker slapen, goed eten en een lieve zuster. En na dat maandje kon je er weer tegenaan. Dat mag niet meer. Nu moet je ambulant geholpen worden. Zo’n maandje was zo effectief. Jammer, maar ja, om met Wim Sonneveld te spreken: “D'r is al genoeg waardevols naar de kloten gegaan.”
Nu worden we door Spies aangejaagd.