Hiervoor plant ze afspraken in met cliënten voor zorgpraktijken als fysiotherapeuten, diëtisten en psychologen. De mensen die een eerste afspraak willen kunnen een centraal nummer bellen of een e-mail sturen. De jonge vrouw gaat vervolgens bellen om een afspraak te maken. Als het lukt om een afspraak te maken krijgt ze 7 euro betaald. Het maakt niet uit of de cliënt komt opdagen.
Op een dag kan ze in de ochtenduren met gemak 20 afspraken inplannen. Daarmee verdient ze meer dan met een hele dag werken in de winkel. Wel lastig als er klanten in de winkel komen en ze in het kleine winkeltje net zo’n plangesprek aan het voeren is. Ze haalt de gegevens van de mensen die ze belt uit een soort centrale database en heeft snel door dat afspraken voor fysiotherapie en diëtisten veel gemakkelijker te maken zijn dan afspraken voor psychologen. “Vaak nogal vaag” volgens de jonge vrouw. En dus haalt ze de afspraken voor psychologen maar niet uit de database. Duurt te lang om zo’n afspraak te maken. En dat kun je er niet bijhebben in een speelgoedwinkeltje.
Als je 20 afspraken per dag maakt en je doet dat 5 dagen per week verdien je daar ruim 3.000 euro per maand mee. Als je 19 bent en 40 uur per week in een winkel werkt verdien je daar iets meer dan 1.000 euro per maand mee. Geef haar eens ongelijk. Ik zal het niet doen.
Het is het zoveelste voorbeeld van doorgeslagen marktwerking. Bij de zorginstellingen die dit doen moet je toch op z’n minst de wenkbrauwen fronsen.
Marrik van Rozendaal