En nu gaat het fout. In het programma adaptieve psychologische vervolgopleidingen (PAPV) waarin we nadenken over de toekomst van de psychologie opleidingen lopen alle rollen door elkaar. Leden van de opleidingsraad, zijn hoofdopleider, praktijkopleider, docent, visitator en soms gevisiteerde, werken aan een universiteit, zijn actief in beroepsverenigingen en lid of voorzitter van of meer werkgroepen en projectgroepen…en dat allemaal in 1 persoon! Als je met zo iemand overlegt weet je nooit welke pet hij of zij op heeft. Het is niet transparant, wekt wantrouwen en dat is ongeveer de doodsteek voor draagvlak. Met als gevolg dat we niet tot een gedragen visie of opvatting over opleiden gaan komen. En dus kom je niet met een geluid en ziet de buitenwereld vooral verdeeldheid en niet de gezamenlijkheid.
Naast directeur van RINO Zuid ben ik ook raadslid. Als raadslid ben ik betrokken bij de besluitvorming rondom de jeugdzorg. Ik ben van mening dat de jeugdzorg weg moet bij de gemeenten en ondergebracht moet worden in het systeem van gespecialiseerde zorg zoals we dat in Nederland hebben. Specialistische jeugdzorg bij de gemeenten is in mijn ogen een grove weeffout in de wet. Ik vind dat psychiaters, psychologen en pedagogen weer het primaat moeten krijgen in die zorg, en niet ambtenaren bij een gemeente. Helaas moet ik als directeur van RINO Zuid mijn beperking kennen. Als raadslid kan ik niet meebeslissen over de organisatie van de gespecialiseerde jeugdzorg. Er is sprake van belangenverstrengeling.
Veel psychologen zouden naar mijn mening beter na moeten denken over de beperkingen die hun verschillende rollen met zich meebrengen. Je rollen kunnen scheiden in je eigen hoofd is echt niet genoeg.
Marrik van Rozendaal