Ik heb niet de oplossing voor dit probleem maar hoorde laatst twee voorbeelden van welke kansen de zorg laat liggen:
Het eerste gaat over een vrouw van 30. VWO afgerond, twee keer uitgeloot voor geneeskunde. Ze gaat reizen en trekt zo’n 6 jaar over de wereld rond. Ze ontmoet in Nederland de liefde van haar leven. Settelt zich en hoort van de tekorten in de zorg. Ze schrijft zes ziekenhuizen aan dat ze graag de opleiding tot operatiekamer-assistent of technische verpleegkundige wil gaan volgen. Echt een hele goede brief met goed cv. Ik heb ‘m gezien. Ze krijgt van drie ziekenhuizen geen reactie, van drie de reactie dat er geen vacatures zijn?! Mag ik zeggen dat ik dat onbegrijpelijk vind. Eigenlijk onverteerbaar. Ze is nu maar rechten gaan studeren. Een zeer gemotiveerde vrouw verloren voor de zorg!
Het tweede voorbeeld gaat over een jongen van 16 die vanuit het VMBO kader stage komt lopen in een verpleeghuis. Hij blijkt een aanpakker te zijn, sociaal zeer vaardig, ziet het werk, laat meteen collegialiteit en samenwerkingsvermogen zien. Maar hij kan niet zo goed leren. “Zouden we hem niet een baan als assistent kunnen aanbieden en het langzaam maar zeker op kunnen leiden” was de vraag van het personeel op de afdeling die zijn kwaliteiten zagen. Nee, dan moet hij meteen een BBL-opleiding gaan doen, anders beginnen we er niet aan was het antwoord van personeelszaken. En oh ja, zijn moeder was verpleegkundige en werd afgewezen door dezelfde organisatie omdat ze geen “uitgerangeerde verpleegkundigen” wilden als welzijnswerkers. Ze is nu ZZP-er.
Twee treurige voorbeelden van hoe de zorg ook echt weinig creativiteit en slimheid laten zien om een klein beetje bij te dragen aan het verminderen van de tekorten in de zorg. Ik zou zeggen beste personeelsfunctionarissen. Kom eens van uw luie bips en kleur eens buiten de lijntjes.
Marrik van Rozendaal