Eens is vaak oneens
Eigenlijk bestaat ‘de gemeente’ niet. De gemeente bestaat uit een burgemeester, wethouders, ambtenaren en raadsleden. En die hebben allemaal hun eigen rol en hun eigen belangen. Soms zijn ze het met elkaar eens, maar vaak niet. En zelfs als zijn ze het hartgrondig met elkaar oneens zijn, laten ze dat naar buiten toe niet zien. Het college van burgemeesters en wethouders: lees college, dus collega’s, dus collegiaal bestuur, komen met een standpunt naar buiten, maar dat wil niet zeggen dat ze het met elkaar eens zijn. Collegiaal betekent ook: je collega niet lastig vallen met een afwijkende mening. Dus pas in het uiterste geval laat je als wethouder weten dat je het ergens niet mee eens bent. Met een bestuurlijke crisis als gevolg.
Kritisch, tot op zekere hoogte
De gemeenteraad controleert de wethouders en de burgemeester, echter dat zijn vaak weer partijgenoten van elkaar. Dus ze zijn wel kritisch, maar tot op zekere hoogte. En als het fout gaat, heb je meteen een politieke crisis, en dat willen we niet. Dan de ambtenaren; die zijn loyaal, zorgen dat de bestuurders niet in problemen komen en zijn uiteindelijk de stabiele factor binnen een gemeente. Vaak ook het meest deskundig overigens. Al deze mensen laten elkaar bovendien niet vallen en houden de gelederen besloten. En dan is er nog een kenmerk. Bij gemeentes houden ze niet van gedoe. Niet van slechte stukken in de krant en niet van boze burgers. Daar zijn ze erg gevoelig voor. Hypergevoelig.
Tip
Ik adviseer alle zorgprofessionals om voor het leren omgaan met gemeenten de systeembenadering te doorgronden. Welke rollen en belangen zijn er en hoe verhouden die zich tot elkaar. Je kunt bij ons de leergang systeem therapeut volgen. In 240 uur. En dan snap je helemaal hoe je met gemeenten moet omgaan. Of niet, want iedere gemeente is anders. Dat dan weer wel!
Marrik van Rozendaal
Directeur RINO Zuid