Ook al in augustus ben ik een keer met de bus naar mijn werk gekomen. Sinds mijn studententijd mijd ik de bus angstvallig. De trein neem ik alleen als het niet anders kan. Vroeger werd je in de bus altijd afgesnauwd door de buschauffeur. En de bus kwam altijd te laat of hij kwam gewoon niet. De bus stonk naar zweet, het was er dampig of te heet. Nu kwam de bus op tijd, maar ik moest voor 25 kilometer wel een keer overstappen met een wachttijd van 20 minuten. De bus had airco. Ik kon de deodorant van de medereizigers nauwelijks ruiken. De chauffeur negeerde mij volledig.
Mijn conclusie na dit busdagje: De bussen zijn beter, ze rijden op tijd en chauffeurs zijn nog altijd ongeïnteresseerd maar niet meer onbeschoft. De bussen doen er wel langer over dan vroeger.
Ik vind het initiatief voor een nationaal zorgfonds interessant. Maar, de initiatiefnemers suggereren dat het nu allemaal slecht is. Dat is geen sterk verhaal. De zorg is niet puur slecht. Natuurlijk zijn er tekortkomingen, maar of die zullen verdwijnen met een ziekenfonds 2.0? Het argument dat het nu allemaal zo slecht is maakt het idee verdacht. Mag er een beetje nuance in de argumentering? Ik zou graag van de initiatiefnemers horen wat ze wel goed vinden aan het huidige systeem. Dan ben ik ook eerder geneigd om hun ideeën serieus te nemen.
En kunnen we nu eindelijk eens ophouden met zorgbashen. De bus is veel erger!