Ze worden in de media gevraagd naar relatieproblemen in verband met thuiswerken, waarom we hamsteren? hoe dat nou moet met kwetsbare kinderen als ze niet op school komen? Waarom we toch naar de meubelboulevard gaan als we weten dat het gevaarlijk is? Psychologen wordt nu gevraagd naar het waarom van menselijk gedrag. Alsof zij op iedere vraag met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid verklaringen kunnen geven.
Afgelopen zaterdag was er bij Spijkers met Koppen een hilarisch gesprek over psychologen (NPO Radio 2, op minuut 06.30). Fabian Franciscus is een autistische cabaretier. Alles wat hij via cognitieve gedragstherapie en sociale vaardigheidstraining had geleerd van zijn psycholoog, om te kunnen functioneren in onze maatschappij, bleek opeens niet meer relevant. Hij vond het heerlijk om op 1,5 meter afstand te blijven van anderen, geen hand te geven, niet meer te zoenen. Zijn hele therapie bleek opeens volledig overbodig. Hij ervaart het alsof de hele maatschappij in therapie zit en niet hij.
In een bijzinnetje vertelt hij dat het moeilijkste van zijn omgang met zijn psychologe was dat die niet mocht lachen tijdens de gesprekken en therapie. Eerst vertelde hij zijn ideeën en verhalen aan zijn publiek, nu aan zijn psycholoog. Maar zegt hij; ´als ik optreed wisselt mijn publiek telkens, maar mijn psycholoog is telkens dezelfde en die mag niet lachen.’ Mogen psychologen niet lachen tijdens gesprekken? Dat is zeker voor een cabaretier die grappen wil maken wel heel erg. Zeker als het leuke grappen zijn. Fabian had om verzekeringstechnische redenen nu een andere psycholoog. En zijn conclusie was dat je er het beste een kon hebben die gemiddeld gek is. Want aan een knettergekke psycholoog heb je niks. Aan een normale psycholoog heb je ook niets.
Ik overpeins de impact van de zin, dat een psycholoog niet mag lachen met een cliënt. Dan mag je dus 7 van de 8 werkuren niet lachen. Het lijkt me een zwaar beroep als het waar is. Ik zou wel een Man Bijt Hond-achtig item willen maken met de vraag: Wanneer heeft u voor het laatste gelachen met een cliënt? Leuk idee voor het post-corona tijdperk. Nu nog even niet!
Marrik van Rozendaal