Ik zag dat mijn oud collega door het werk dat hij nu doet een ander mens was geworden. Relaxter, meer op zijn plek, minder verbeten. We kennen in de zorg allemaal dat we het werk prachtig vinden, maar dat alle regels en organisatieperikelen ons frustreren. Je kunt eindeloos proberen om met die regels om te gaan, maar als het niet lukt, dan is het goed om eruit te stappen. Dat heeft mijn collega gedaan en zo te zien is hij er gelukkiger van geworden.
En dat terwijl het echt niet allemaal rozengeur en maneschijn is als herbergier. De onzekerheid van genoeg bewoners. Twee sterfgevallen en de lege plekken raken je meteen in je portemonnee. De kassabonnetjes van de lokale supermarkt kunnen niet digitaal in het boekhoudpakket. Dus gaan ze met een paperclip een schoenendoos in. Bewoners lopen wel eens gewoon het dorp in en dan ben je ze kwijt. Maar gelukkig weet iedereen in het dorp dat je als je ergens een dolende bejaarde aantreft je waarschijnlijk het beste de herbergier kunt bellen.
Hij maakt lange dagen, met één keer in de maand een weekend vrij. Het is het ‘m waard. Er zal zeker een keer iets fout gaan en dan is het te hopen dat de instanties in Nederland dat kunnen beschouwen als iets wat nou eenmaal ooit kan gebeuren en niet met allerhande regels en protocollen hun straatje schoon gaan vegen. Dat de bemoeizucht van de overheid en regeldruk dan bij hem weg blijft. Zodat hij nog jaren een gelukkige herbergier kan zijn. Dat hoop ik echt!