De ICT heeft ons fantastische dingen gebracht, maar is ook te ingewikkeld voor een gewoon mens om te begrijpen. De aanschaf van ICT is altijd spannend. Uiteindelijk weet je nooit of het ook brengt wat je hoopte. En hoe vaak overkomt het je niet dat uiteindelijk blijkt dat wat je wilde, niet blijkt te kunnen. Om te voorkomen dat ik last krijg van cognitieve dissonantie probeer ik aanschaf van ICT terug te brengen tot de manier waarop ik een auto koop. Pas ik er in, vind ik ‘m mooi en is hij niet duurder dan …
Alle Pk’s en moderne technieken laat ik maar voor wat het is (overigens met als gevolg dat mijn laatste auto geen aanhanger mag trekken, terwijl dat toch wel gemakkelijk is voor kleine verhuizingen en om rotzooi naar de milieustraat brengen).
Toen liep ik tegen het begrip Agile aan. Een manier van werken die in 2001 door 17 softwareontwikkelaars is ontwikkeld en beschreven. Als ik het samen moet vatten gaat het om een werkwijze waarin je stap voor stap nieuwe dingen ontwikkelt, waarbij je zoekt naar eenvoud, contact tussen mensen en elkaar helpen. Iedere stap rond je in een paar weken af. Daarvoor werk je live samen met een paar mensen. Daarna zet je de volgende stap waarvoor je weer met andere mensen een korte tijd samenwerkt. Een soort organisch proces.
Pffff, eindelijk eens een tegenhanger van de projectmanagement-maffia met zijn PRINCE-methodiek en dat SMART-fundamentalisme. Zou je ook Agile een auto kunnen kopen?